Krui - Bengkulu

Vandaag zit ik in Bengkulu. Ik profiteer er even van om de blog bij te werken. Morgen is het feest naar aanleiding van het einde van de Ramadam en zal alles gesloten zijn.

Vanuit Krui ben ik de westkust in noordelijke richting verder afgefietst, met de bedoeling om in Padang te raken. Vandaar dan terug met een boot naar Jakarta. Tot zover het plan. Op basis van een ruwe schatting leek dat plan meer dan haalbaar. Ondertussen weet ik wel beter.

Afstanden worden hier in uren uitgedrukt, niemand weet precies hoeveel kilometer de plaatsen uit elkaar liggen. Wegwijzers zijn zeer uitzonderlijk. En dan is er nog mijn wegenkaart waarop de plaatsen allemaal een andere naam hebben dan in werkelijkheid. Iemand heeft hier het idee gehad om alle plaatsnamen te veranderen. Kwestie van die eenzame toerist helemaal de rimboe in te sturen.

Daar straks heb ik met veel handengebaren proberen te vragen of er bussen zijn waarop ik de fiets kan meenemen. En blijkbaar is dat zo goed als onmogelijk. Hierdoor zal ik vanaf overmorgen terug beginnen fietsen richting Jakarta.

Het traject dat ik tussen Krui en Bengkulu heb gefietst was erg zwaar. Omdat er geen enkel stukje weg vlak is. Het gaat ofwel steil omhoog, ofwel recht naar beneden. Maar al deze inspanningen werden meer dan beloond met geweldige uitzichten. Twee dagen door het regenwoud fietsen. En veel enthousiaste mensen ontmoet. Die ondanks alle taalproblemen altijd hun best doen om het je naar je zin te maken. Het gaat hier ook allemaal erg relaxt aan toe. Als je aan een winkeltje bent in de brousse, dan komt het hele dorp en familie erbij hangen. In die dorpjes gebeurt zo weinig (heb ik zelf ook mogen ondervinden) dat het wel eens leuk is als er zo`n rare kwiet op zo`n belachelijk fietske aan komt gekropen.