Ik zit op de hoofdweg naar het zuiden. De fameuze trans-summatra-highway. Ook al is die benaming nogal sterk uitgedrukt. Het is nog steeds een relatief rustige weg, met een rijvak in elke richting. Er zijn geen vrachtwagenns, meestal rijden er brommers. Het is zo rustig omdat het einde van de Ramadan in familiale kring gevierd wordt en er nog veel winkels gesloten zijn.
Omdat ik nu terug naar Jakarta fiets moet ik beginnen puzzelen met de dagen. Onbewust moet je dan het einde van de reis al beginnen voorbereiden. En dat ik geen leuk gevoel. Want ik heb maar een heel klein stukje van het eiland verkend en als ik het op de kaart zie dan heb ik bijna niets gezien. Maar om Summatra met de fiets te verkennen heb je veel meer tijd nodig dan een maandje.
Gisteren heb ik mezelf eens op een goed hotel getrakteerd. Vandaag was de keuze beperkt.Gewoon het enige hotel nemen dat er was, en blij zijn dat je niet verder hoeft te fietsen. Het is hier zo`n dorp waar nooit een witte komt. En iedereen was natuurlijk razend enthousiast. Je mag iedereen naar hartelust fotograferen, maar moet er dan wel tegen kunnen dat ze ook met hun GSM foto`s van jou willen maken.
Het toppunt was toch wel gisteren. Eerst wou ik langs de kant van de weg een fles water kopen want ik was echt bekaf. Toen werd de ganse familie erbij gehaald want iedereen moest met mij op de foto, er werden misschien wel tien foto`s gemaakt met telkens andere familieleden. En ik kon alleen maar denken aan drinken en schaduw. Meestal willen ze je dan eens goed vastpakken, tot ze ontdekken dat die blanke man heel vies en glibberig is van een mengsel van zweet en zonnecreme. Gisterenavond was het tweede toppunt toen ik in de supermarkt naast het hotelletje boodschappen wou doen. Bleek dat ongeveer de halve supermarkt een foto van mij wilde maken. Ik voelde mij zo`n beetje sinterklaas.
No comments:
Post a Comment