Wednesday, October 25, 2006
Wednesday, September 13, 2006
Najaarstrektocht Wereldfietser
Verslag Wereldfietser 08/09/2006 tot 10/09/2006
Donderdagavond: ik sta thuis in de gang de banden van mijn fiets op te pompen en vraag me af hoeveel anderen op dat moment hetzelfde doen. Morgen is het najaarsweekend van de Wereldfietser.
Vrijdagochtend ga ik naar het station van Antwerpen-Berchem met een raar gevoel: ik heb een afspraak met iemand die ik nog nooit eerder heb ontmoet. Via het forum van de Vakantiefietser heb ik gemeld dat ik nog een plaatsje vrij heb in de auto. Op het perron zie ik iemand met een zwaar beladen gele fiets sjouwen, dit moet een Wereldfietser zijn. Samen met Chris stouwen we de fietsen en bagage in de auto en gaan op weg richting Breda.
Mag je als échte Wereldfietser wel met de auto naar de plaats van afspraak komen? Moeten we de laatste kilometers niet al fietsend afleggen, en liegen dat we helemaal vanuit België zijn gekomen? In het station Lage Zwaluwe staat Anita reeds op de uitkijk, de anderen komen druppelsgewijs toe. Telkens er een trein stopt kijken we of er een bepakte fietser uitstapt. Als de groep compleet is, we zijn dan met z’n vijftienen, besluiten we om het ons gemakkelijker te maken en eerst naar de camping te fietsen en daar onze kampeerspullen achter te laten. Het blijkt niet zomaar een camping te zijn, maar een landschapscamping, waar de horizon enkel bestaat uit dorpjes en velden. Hier zijn we ver weg van snelwegen en industrie. Op de camping ontmoeten we Nick. Hij heef hier al een nachtje gekampeerd en sluit aan bij onze groep. Nadat we onze tentjes hebben opgezet gaan we op weg voor een vijftigtal kilometers.
De fietstocht gaat door rustige dorpjes en akkerland, waarbij we een knooppunten route volgen. Nick leert ons dat dit van oorsprong een Belgische uitvinding is: om zich in de steenkoolmijnen te oriënteren werd een systeem uitgedokterd waarbij er met nummers werd gewerkt. Boven de grond, blijkt dit systeem ook erg handig te zijn voor fietsers.
Het knooppunten-systeem blijkt soms wel érg Belgisch, de bordjes blijken soms te ontbreken waardoor we ongewild op een ruiterpad belanden. De zandweg zou ons naar een ‘paalkampeerplaats’ moeten leiden, maar ondanks de goede informatie van Harm, kunnen we het primitieve kampeerplaatsje niet vinden. We vinden wel een paal, maar geen kampeerplaats. Via de supermarkt fietsen we terug naar onze landschapscamping. Nu iedereen voorzien is van voldoende proviand kunnen we beginnen koken. In een grote cirkel kijkt iedereen naar iedereen: wie zal er in slagen om iets lekkers klaar te maken op het kleine kampeervuurtje? Na een bekertje wijn of een kop thee is het tijd om in de tent te kruipen. De koude wind maakt het een kille nacht.
Zaterdag kunnen we ontbijten in de keuken van de boerderij: er zijn broodjes, koffie en thee. We laten ons een beetje verwennen. Na het ontbijt wordt de groep gesplitst in een ‘snelle-doortrappers-groep’ en een ‘koffie-met-appeltaart-groep’. Ik kies resoluut voor de laatste. Na een uurtje of twee fietsen wordt deze keuze reeds beloond. Als we door het mooie plaatsje Zevenbergen fietsen wordt er “Koffie!” geroepen, dit is het teken om alle fietsen aan de kant te zetten en het zonnige terras in te palmen. We eten grote stukken appeltaart met slagroom en vergeten bijna dat we nog meer dan vijftig kilometer moeten trappen.
Het gaat verder, maar opnieuw blijkt een bordje van de knooppunten-route te ontbreken. Nummer ‘71’ is onvindbaar, maar er wordt vlug een alternatieve route gevonden. Hoe zouden die Belgische mijnwerkers een ‘alternatieve route’ hebben gevonden? ’s Middags stoppen we aan een veldje waar we onze boterhammen opeten. Net wanneer we aan siësta beginnen denken, komt een andere groep bepakte fietsers voorbij: het is onze ‘snelle-ploeg’. Zijn ze verkeerd gereden, of hebben ze meer terrasjes gedaan? We krijgen geen antwoord want ze snellen ons voorbij. Ook wij gaan terug op weg, schrik dat we teveel zullen achterlopen. We houden een laatste keer halt in Willemstad, dit is een oude vestingsstad. Hier zoeken we een supermarkt, want vanavond zullen we op een onbewoond eiland kamperen, dat voor het grootste deel uit woeste natuur bestaat.
Net als we Willemstad uitfietsen gaat het volledig fout. Een groepje onder leiding van Leon en Harm gaat op zoek naar het wilde avontuur. Er worden fietsen over afsluitingen getild en er wordt door een schapenweide gefietst. Ik zie een fietstas van een dijk rollen, met de eigenaar er achter aan hollend. De ‘koffie-met-appeltaart-groep’ wordt hier gesplitst tussen diegenen die het strakke keurslijf van het zwarte asfalt verkiezen en diegenen die vinden dat je ook lekker door een polderwei kan karren.
Na enkele kilometers komen we met onze, nu wel erg kleine, groep aan in Nieuwendijk waar we de veerpont willen nemen. Maar we zijn niet alleen: op de boot staan reeds onze ‘doortrappers’ en na een kwartiertje wachten komt ook onze ‘avontuurlijke groep’ aan. Als we op het natuureiland Tiengemeten aankomen is het nog slechts enkele kilometers naar de camping. Op het autovrije eiland is er enkel rust. Als ’s avonds ook de wind nog gaat liggen wordt er nog gezellig nagepraat.
Zondagmorgen is iedereen vroeg uit de veren. We fietsen terug naar het veerpont en halen gemakkelijk de veerboot van tien uur. Reeds op de boot wordt er druk gediscussieerd. Wie gaat er naar waar, er worden afspraken gemaakt en groepjes gevormd. Door het mooie zomerse weer heeft iedereen zin om met de fiets naar huis te rijden. Als we aan de overkant zijn moeten we al een eerste keer afscheid nemen, want een grote groep wil richting Rotterdam fietsen. Wij gaan met de rest van de groep naar Dordrecht en vervolgens terug naar het beginpunt, Lage Zwaluwe. Na een uurtje of twee fietsen krijgen we erg veel zin in koffie, maar ’s zondags blijken er niet veel mogelijkheden. We vragen wat rond en belanden uiteindelijk in een boomgaard met koffiehuis. Hier doen we ons een laatste keer tegoed aan een groot stuk appeltaart en genieten van het heerlijke nazomerweer.
Na de koffie wordt er verder gefietst. De groep wordt verder uitgedund, telkens is er wel iemand die links of rechts afslaat, op weg naar huis. Nog wat later zijn we nog maar met z’n drieën en komt in de verte de auto terug in zicht. Het weekend is veel te snel voorbij gegaan.
Donderdagavond: ik sta thuis in de gang de banden van mijn fiets op te pompen en vraag me af hoeveel anderen op dat moment hetzelfde doen. Morgen is het najaarsweekend van de Wereldfietser.
Vrijdagochtend ga ik naar het station van Antwerpen-Berchem met een raar gevoel: ik heb een afspraak met iemand die ik nog nooit eerder heb ontmoet. Via het forum van de Vakantiefietser heb ik gemeld dat ik nog een plaatsje vrij heb in de auto. Op het perron zie ik iemand met een zwaar beladen gele fiets sjouwen, dit moet een Wereldfietser zijn. Samen met Chris stouwen we de fietsen en bagage in de auto en gaan op weg richting Breda.
Mag je als échte Wereldfietser wel met de auto naar de plaats van afspraak komen? Moeten we de laatste kilometers niet al fietsend afleggen, en liegen dat we helemaal vanuit België zijn gekomen? In het station Lage Zwaluwe staat Anita reeds op de uitkijk, de anderen komen druppelsgewijs toe. Telkens er een trein stopt kijken we of er een bepakte fietser uitstapt. Als de groep compleet is, we zijn dan met z’n vijftienen, besluiten we om het ons gemakkelijker te maken en eerst naar de camping te fietsen en daar onze kampeerspullen achter te laten. Het blijkt niet zomaar een camping te zijn, maar een landschapscamping, waar de horizon enkel bestaat uit dorpjes en velden. Hier zijn we ver weg van snelwegen en industrie. Op de camping ontmoeten we Nick. Hij heef hier al een nachtje gekampeerd en sluit aan bij onze groep. Nadat we onze tentjes hebben opgezet gaan we op weg voor een vijftigtal kilometers.
De fietstocht gaat door rustige dorpjes en akkerland, waarbij we een knooppunten route volgen. Nick leert ons dat dit van oorsprong een Belgische uitvinding is: om zich in de steenkoolmijnen te oriënteren werd een systeem uitgedokterd waarbij er met nummers werd gewerkt. Boven de grond, blijkt dit systeem ook erg handig te zijn voor fietsers.
Het knooppunten-systeem blijkt soms wel érg Belgisch, de bordjes blijken soms te ontbreken waardoor we ongewild op een ruiterpad belanden. De zandweg zou ons naar een ‘paalkampeerplaats’ moeten leiden, maar ondanks de goede informatie van Harm, kunnen we het primitieve kampeerplaatsje niet vinden. We vinden wel een paal, maar geen kampeerplaats. Via de supermarkt fietsen we terug naar onze landschapscamping. Nu iedereen voorzien is van voldoende proviand kunnen we beginnen koken. In een grote cirkel kijkt iedereen naar iedereen: wie zal er in slagen om iets lekkers klaar te maken op het kleine kampeervuurtje? Na een bekertje wijn of een kop thee is het tijd om in de tent te kruipen. De koude wind maakt het een kille nacht.
Zaterdag kunnen we ontbijten in de keuken van de boerderij: er zijn broodjes, koffie en thee. We laten ons een beetje verwennen. Na het ontbijt wordt de groep gesplitst in een ‘snelle-doortrappers-groep’ en een ‘koffie-met-appeltaart-groep’. Ik kies resoluut voor de laatste. Na een uurtje of twee fietsen wordt deze keuze reeds beloond. Als we door het mooie plaatsje Zevenbergen fietsen wordt er “Koffie!” geroepen, dit is het teken om alle fietsen aan de kant te zetten en het zonnige terras in te palmen. We eten grote stukken appeltaart met slagroom en vergeten bijna dat we nog meer dan vijftig kilometer moeten trappen.
Het gaat verder, maar opnieuw blijkt een bordje van de knooppunten-route te ontbreken. Nummer ‘71’ is onvindbaar, maar er wordt vlug een alternatieve route gevonden. Hoe zouden die Belgische mijnwerkers een ‘alternatieve route’ hebben gevonden? ’s Middags stoppen we aan een veldje waar we onze boterhammen opeten. Net wanneer we aan siësta beginnen denken, komt een andere groep bepakte fietsers voorbij: het is onze ‘snelle-ploeg’. Zijn ze verkeerd gereden, of hebben ze meer terrasjes gedaan? We krijgen geen antwoord want ze snellen ons voorbij. Ook wij gaan terug op weg, schrik dat we teveel zullen achterlopen. We houden een laatste keer halt in Willemstad, dit is een oude vestingsstad. Hier zoeken we een supermarkt, want vanavond zullen we op een onbewoond eiland kamperen, dat voor het grootste deel uit woeste natuur bestaat.
Net als we Willemstad uitfietsen gaat het volledig fout. Een groepje onder leiding van Leon en Harm gaat op zoek naar het wilde avontuur. Er worden fietsen over afsluitingen getild en er wordt door een schapenweide gefietst. Ik zie een fietstas van een dijk rollen, met de eigenaar er achter aan hollend. De ‘koffie-met-appeltaart-groep’ wordt hier gesplitst tussen diegenen die het strakke keurslijf van het zwarte asfalt verkiezen en diegenen die vinden dat je ook lekker door een polderwei kan karren.
Na enkele kilometers komen we met onze, nu wel erg kleine, groep aan in Nieuwendijk waar we de veerpont willen nemen. Maar we zijn niet alleen: op de boot staan reeds onze ‘doortrappers’ en na een kwartiertje wachten komt ook onze ‘avontuurlijke groep’ aan. Als we op het natuureiland Tiengemeten aankomen is het nog slechts enkele kilometers naar de camping. Op het autovrije eiland is er enkel rust. Als ’s avonds ook de wind nog gaat liggen wordt er nog gezellig nagepraat.
Zondagmorgen is iedereen vroeg uit de veren. We fietsen terug naar het veerpont en halen gemakkelijk de veerboot van tien uur. Reeds op de boot wordt er druk gediscussieerd. Wie gaat er naar waar, er worden afspraken gemaakt en groepjes gevormd. Door het mooie zomerse weer heeft iedereen zin om met de fiets naar huis te rijden. Als we aan de overkant zijn moeten we al een eerste keer afscheid nemen, want een grote groep wil richting Rotterdam fietsen. Wij gaan met de rest van de groep naar Dordrecht en vervolgens terug naar het beginpunt, Lage Zwaluwe. Na een uurtje of twee fietsen krijgen we erg veel zin in koffie, maar ’s zondags blijken er niet veel mogelijkheden. We vragen wat rond en belanden uiteindelijk in een boomgaard met koffiehuis. Hier doen we ons een laatste keer tegoed aan een groot stuk appeltaart en genieten van het heerlijke nazomerweer.
Na de koffie wordt er verder gefietst. De groep wordt verder uitgedund, telkens is er wel iemand die links of rechts afslaat, op weg naar huis. Nog wat later zijn we nog maar met z’n drieën en komt in de verte de auto terug in zicht. Het weekend is veel te snel voorbij gegaan.
Monday, August 07, 2006
Remmen
Bij het laatste nazicht van de fiets is de fietsenmaker vergeten om de voorrem te ontluchten. Nu moet ik deze week op zoek naar een fietsenmaker die alsnog de voorrem kan ontluchten of het gespecialiseerde gereedschap verkoopt om dit te doen.
Remmen
Bij het laatste nazicht van de fiets is de fietsenmaker vergeten om de voorrem te ontluchten. Nu moet ik deze week op zoek naar een fietsenmaker die alsnog de voorrem kan ontluchten of het gespecialiseerde gereedschap verkoopt om dit te doen.
Saar-fietstocht
Van 12 tot 16 augustus gaan Monique en Dan langs de Saar fietsen. Opnieuw zullen de verbrande calorieën worden gecompenseerd in de konitoreien. Overnachten doen we in de tent of bij 'zimmer frei'.
Tuesday, March 14, 2006
Home Sweet Home
Door het moeilijke reizen door Rwanda heb ik besloten om vroegtijdig terug te keren.
Thursday, March 02, 2006
Kigali-Butare-Cyangugu-Kibuye-Kigali
Vorige week heb ik met de fiets het zuiden van Rwanda verkend. Hieronder enkele beelden van onderweg.
Thursday, February 16, 2006
Kigali
Mijn eerste kilometers in Rwanda zijn afgelegd. De mensen zijn erg enthousiast en staan te zwaaien langs de kant van de weg. Voor de Rwandezen is het een beetje raar om een Mzungu (blanke) te zien fietsen. De meeste westerlingen verplaatsen zich immers in grote witte terreinwagens voorzien van een zendantenne. Op de zijkant hangen grote zelfklevers met het logo van de hulporganisatie waarvoor ze werken.
Dit weekend wil ik nog doorbrengen met mijn vrienden Guy en Julie. Volgende week dinsdag wil ik op weg gaan voor mijn rondrit door Rwanda.
Wednesday, February 15, 2006
Tour de Rwanda
De fiets is veilig aangekomen en ik heb mijn eerste kilometers door Kigali gereden. Vandaag ga ik op het aanraden van enkele Nederlanders een toer fietsen rond Kigali.
Tuesday, January 31, 2006
Rwanda
Momenteel probeer ik mij voor te bereiden op het vertrek naar Rwanda. De vliegtuigtickets blijken ongelooflijk duur te zijn (1400 euro!). Ook ben ik nog niet zo zeker hoe snel ik een visum kan krijgen. Waarschijnlijk zal het de komende dagen duidelijker worden.
Friday, January 27, 2006
Home sweet home
Gisteren hebben we de fietsen ingepakt. Vanavond nemen we het vliegtuig vanuit Ho Chi Minh City terug naar Belgie. We proberen ons mentaal voor te bereiden op het temperatuursverschil van 30 graden. Als we goed zoeken vinden we onze regenjassen, we hebben ze al heel lang niet meer gebruikt.
Op ons verlanglijstje bij thuiskomst staan volgende zaken: uitgebreid winkelen in de supermarkt, een warm bad, een lekkere koffie, Belgische frieten en natuurlijk onze verhalen vertellen aan jullie.
Tot gauw,
Monique en Dan
Op ons verlanglijstje bij thuiskomst staan volgende zaken: uitgebreid winkelen in de supermarkt, een warm bad, een lekkere koffie, Belgische frieten en natuurlijk onze verhalen vertellen aan jullie.
Tot gauw,
Monique en Dan
Saturday, January 14, 2006
Phnom Penh naar Chau Doc
We zijn terug van onze citytrip naar Cambodia. Met een bootje zijn we voor twee dagen over en weer gegaan.
Vandaag hebben we in de omgeving van Chau Doc gezocht naar fabriekjes waar zijde wordt gemaakt. Het is een hele zoektocht geworden en uiteindelijk blijkt een deel van de zijde die hier aan de toeristen verkocht wordt, gewoon uit omliggende landen te worden geimporteerd.
Morgen fietsen we naar een heilige berg met enkele tempels. Overmorgen vertrekken we vanuit Chau Doc naar Ho Chi Minh.
Tuesday, January 10, 2006
Camobodia, here we come!
We hebben een ticket gekocht om met een bootje naar Phnom Phen, Cambodia, te varen. Morgenvroeg vertrekken we. De fietsen en een deel van de bagage willen we achterlaten in het hotel in Chau Doc. Na deze korte city-trip zal het tijd zijn om terug naar Saigon te fietsen.
Friday, January 06, 2006
Can Tho naar Chau Doc
Morgen, 8 januari, fietsen we in twee dagen naar Chau Doc. Een plaatsje gelegen aan de Cambodiaanse grens. Vandaar willen we een boot nemen naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja.
De foto`s hieronder hebben we vanmorgen genomen aan de `drijvende markt` van Can Tho.
De foto`s hieronder hebben we vanmorgen genomen aan de `drijvende markt` van Can Tho.
Lawaai
In Vietnam is het nooit stil. We raken maar niet gewoon aan de eeuwige chaos van lawaai. Onderweg is er het geronk en getoeter van de brommers. `s Nachts in de hotels zijn het de veel te luide TV`s.
Als we onderweg de rust van een drankstalletje proberen op te zoeken blijkt er steevast een karaoke-installatie te zijn. Deze wordt extra luid gezet ter verwelkoming van de twee `witte` fietsers. De weinig toonvaste Vietnamese melancholische smartlappen beuken dan op onze trommelvliezen.
Soms zijn er ook leuke geluiden. Zo zagen we gisteren een peuter zijn eerste stapjes maken met sandalen. De schoentjes maakten bij elke stap een geluidje. Het klonk een beetje zoals een piepend badeendje. Nog een leuk geluid zijn de vrachtwagens die vrolijk een Lambada-deuntje afspelen bij het achteruit rijden.
Als we onderweg de rust van een drankstalletje proberen op te zoeken blijkt er steevast een karaoke-installatie te zijn. Deze wordt extra luid gezet ter verwelkoming van de twee `witte` fietsers. De weinig toonvaste Vietnamese melancholische smartlappen beuken dan op onze trommelvliezen.
Soms zijn er ook leuke geluiden. Zo zagen we gisteren een peuter zijn eerste stapjes maken met sandalen. De schoentjes maakten bij elke stap een geluidje. Het klonk een beetje zoals een piepend badeendje. Nog een leuk geluid zijn de vrachtwagens die vrolijk een Lambada-deuntje afspelen bij het achteruit rijden.
Tuesday, January 03, 2006
Op weg naar Can Tho
We hebben Nieuwjaar gevierd in Ho Chi Minh City en toeren nu rond in de Mekong-delta. Binnen twee dagen hopen we in Can Tho te raken, een erg toeristisch plaatsje bekend om zijn drijvende markt.
Hopelijk hebben we dan een internetverbinding waarmee we foto`s kunnen doorsturen.
Subscribe to:
Posts (Atom)