Aanmoedigingen onderweg

Ergens midden op de dag begint mijn water op te raken. Ik besluit om water te vragen in een wegrestaurant. De eigenaar zegt dat enkel het flessenwater betrouwbaar is, en geeft me twee flesjes water. Nee, ik mag niet betalen. Hij ziet dat ik met de fiets ben en zegt dat ik moet gaan zitten en er wordt eten gebracht. Er worden boeken getoond met alle fietsers die hier passeerden. Hij vertelt erg enthousiast over alle fietsers die hier langskwamen. Ik beloof een kaartje te sturen als ik al wat verder ben geraakt.

Twee dagen later. Ik ga opnieuw water vragen. Nu aan een plantage. Het blijken avocado's te zijn. Ik krijg een grote zak mee, maar kan deze nauwelijks dragen. Laat staan dat ik ze kan opeten. Ik kies er vier mooie uit. Als ik ze de volgende dagen opeet denk ik terug aan de leuke ontmoeting.

Nog later maak ik een foto van een man die fruit verkoopt. Prompt krijg ik een mandarijntje toegestopt.

Poseren voor de foto

De route naar de stad Trujilio had ik minder zwaar verwacht. Het werd meer dan 500 kilometer zwoegen door de woestijn. Op de plaatsen waar er schaduw was zat er steeds een hond. Veel mogelijkheden tot rusten waren er daardoor niet. Maar het enthousiasme van de Peruanen maakt veel goed. Ze zijn altijd verbaasd als ze mijn ligfiets zien. Ik wordt dan gefotografeerd of gefilmd met de GSM. Soms moet ik poseren en dan sta ik daar in de woestijn met een groepje Peruanen te lachen naar de GSM. Grappig is ook dat de mensen hier nogal klein zijn. Dus steek ik er altijd met kop en schouders bovenuit.

Op weg naar Trujilio

Lima

Enkele foto's van Lima.

Op weg

Vanmorgen heb ik m'n laatste Rabiës-vaccin gekregen. Kristof moet er morgen en volgende week nog krijgen. Omdat ik al wat wil fietsen en niet langer in Lima wil blijven, vertrek ik morgen. Ik zal een relatief vlakke route volgen langs de kust. In het stadje Tujilio ga ik naar de casa-de-cyclistas. Dat is een soort open huis voor fietsreizigers. Kristof zal mij met de bus achterna komen zodat we samen verder kunnen.

Rabiës

Voor mijn vertrek was ik langsgegaan bij het Tropisch Instituut voor de nodige vaccins. Het vaccin voor hondsdolheid was niet meer te verkrijgen. Advies van de dokter: hondenbeten vermijden. Leek me nogal logisch, ik was immers niet van plan om de straathonden te gaan strelen, maar toch niet volledig afdoende. Vooral toen Kristof een tijdje geleden werd gebeten begon ik toch ongerust te worden. En toen ik gisteren werd aangevallen door een gemuilkorfde hond  was ik overtuigd dat ik me hier zou laten vaccineren. Omdat we meerdere spuiten moeten krijgen, zitten we nog een tijdje vast in Lima. 

Lima

Aangekomen in Lima. Nog even bekomen van de jetlag en dan plannen maken voor een mooie fietstocht.