Ticket naar de Amazone

Op het bord staat dat de boot zonder fout vandaag om drie uur zal vertrekken. Maar het zal morgenvroeg worden. Tien uur. Zonder fout. Ik heb een hangmat gekocht zodat ik wiegend naar het voorbijkomende regenwoud kan kijken. 

Tingo Maria naar Puccalpa

We fietsen nu echt door het regenwoud. Warm en vochtig. De laatste paar honderd kilometer naar Pucalpa. Eerst werd ons deze route afgeraden omdat er overvallen zouden zijn en er drugstrafiek zou zijn. Maar de politie verzekerde ons dat het de laatste jaren veilig is om overdag deze route te rijden. Onderweg zijn er soms wel roadblocks met gewapende politie en militairen. Maar deze zijn altijd erg vriendelijk.

Nog meer remproblemen

Te lang doorgereden met de remblokken voorraan. Hierdoor bijna hetzelfde probleem als bij de achterrem. Maar met een beetje brutte kracht toch nog hersteld.

Onderweg

Huanuco

Bijna een week zijn we onderweg geweest vanuit Huaraz naar Huanuco. De laatste grote bergpassen overwonnen om naar de Amazone te gaan. Het plan is om naar Puccalpa te gaan en van daaruit de boot te nemen naar Iquitos. Een stad die midden in het regenwoud ligt en niet over land bereikbaar is. 

Wegenwerken

Verplichte pauze onderweg. Tijd om koffie te maken.

Sneeuwstorm

Onze laatste beklimming naar een bergpas zullen we niet snel vergeten. Door het fout inschatten van de tijd die nodig zou zijn om de twee bergpassen over te raken, kwamen we in het donker in een sneeuwstorm terecht. Op 4800 meter hoogte, vriestemperatuur, gladde weg en veel wind. Kamperen was geen optie. Dus moesten we verder tot we op lagere hoogte zaten. 

Hamster

Enkele jongens staan voor een slager. In Peru worden hamsters niet als troeteldier gehouden, maar worden ze opgegeten. Soms zie je ze vrij rondlopen in de keuken van restaurants of pensionnetjes. En dan stinkt heel het huis naar kavia. 

Kamperen in Huaraz

In Huaraz hebben we een tijdje in Jo's Place verbleven. Ook een boel andere fietsers komen hier even uitrusten.

Remproblemen

Na onze omzwervingen door de Andes zijn we eindelijk in Huaraz geraakt. Tijd voor ontspanning en wat afleiding. Dacht ik.

Er was nog een probleem met mijn achterrem dat dat ik moest oplossen voor we terug de bergen zouden intrekken. Mijn fiets heeft hydraulische schijfremmen. Het probleem begon allemaal toen ik de lucht uit de leidingen wou krijgen maar niet het goeie gereedschap bleek te hebben meegenomen. Daardoor gingen er dichtingsringen stuk, deed ik de zuigers kapot en uiteindelijk was ik de afgelopen twee dagen van 's morgens tot 's avonds bezig om de rem terug in orde te krijgen. Tevergeefse pogingen echter. Uiteindelijk heb ik de rem vandaag laten vervangen door een mechanische schijfrem, waar dus geen olie in de leiding zit maar een gewone kabel.

De herstelling liep nog niet helemaal vlot. Er was een remkabel van een motorfiets nodig en een stuk binnenband dient nu als extra veer.

Ondanks dat we nu al enkele dagen in Huaraz zitten, ben ik morgen toe aan een rustdag.

Caraz

Vanuit Trujilio zouden we via een omweg naar Huaraz fietsen. In de casa de cyclistas vroegen we hoe de weg zou zijn, maar heel concreet bleek de informatie niet. Na twee dagen klimmen stopte het asfalt. We kregen ruige wegen. Dagafstanden van 20 - 30 kilometer werden een hele opgave. Ook afdalen moesten we soms te voet doen. Los zand en stenen. Ravijnen. Dus zeker geen plaats om een schuiver te maken. We sleurden de fietsen door een bergrivier. 

Het landschap was erg afwisselend. De mensen ongelooflijk vriendelijk en enthousiast. Na meer dan een week zijn we terug op de grote weg. Gisteren een behoorlijke dagafstand kunnen afleggen. En nu even op adem komen in Caraz en dan weer verder de bergen in. Want dat is zo mooi.

Trujilio naar Caraz

Cerveza

Onderweg wordt er soms gevraagd of we zin hebben in een cerveza. Deze mensen waren een gezellig feestje aan het bouwen.

Casa de cyclistas

Sinds 1985 zet Loucho zijn deur wagenwijd open voor fietsers die onderweg zijn. Hij heeft een casa de cyclistas geopend zoals er nog enkele zijn in Zuidamerika. Ik kon mij er niet veel bij voorstellen, maar zat er wel dagenlang over te fantaseren. Ontmoetingsplek voor fietsreizigers, samen fietsfeestjes bouwen, leuke gesprekken over reizen en fietsen...

Toen ik hier aankwam was het even schrikken. Een totaal gekke en doorgedraaide Amerikaanse legde mij de huisregels uit. Onder andere waren we niet gewenst door de familie van Loucho die hier ook woont. En die familie zou dat wel duidelijk laten merken. Daarna werd ik voorgesteld aan een Italiaan die een penetrant zwerversgeurtje verspreidt. Volgens de Amerikaanse had hij zich drie dagen geleden voorgenomen om te douchen, maar was het er nog niet van gekomen. Het slaapvertrek bleek een soort hok. Uit het geurtje kon ik afleiden dat de Italiaan er slaapt. Op een tafel staan allerlei etensresten.

Pas na een dagje wennen begon ik mij aan te passen aan de situatie. De Amerikaanse is vertrokken. Eindelijk kwam ik ook normale fietsers tegen waar je een leuk gesprek mee kan hebben, over fietsen reizen. Ik begin het hier nu zelfs gezellig te vinden. En straks komt Kristof hier en kunnen we weer gaan dromen over de volgende bestemming en druk plannen maken.