Letland

Als je de grens overgaat vanuit Rusland verandert er vanalles. Kom je vanuit Litauwen Letland binnen dan gebeurt er helamaal niets. Er is geen uitgebreide grenscontrole, zelfs helemaal geen controle want dit is Europa. De mooi rood geschilderde huizen hebben nu plaats gemaakt voor gewone houten huizen, maar meestal zijn ze erg verzorgd. En de natuur blijft even mooi. Ik fiets kilometers door bossen en weilanden. Soms over grindwegen, maar meestal over asfalt.

Litouwen

Gisteren ben ik vanuit Rusland Litouwen ingefietst. Een groter verschil had ik mij niet kunnen voorstellen. In de kleine dorpjes in Rusland is werkelijk niets. Er is veel armoede en miserie.

En ik ging er van uit dat het vanaf Polen enkel maar minder zou worden tot in Sint-Petersburg. Zodra ik de grens over ging kwam ik in een totaal andere wereld terecht. Je kan het nog het beste met Zweden vergelijken, met dat verschil dat alles hier enkele keren goedkoper is dan bij ons. In de supermarkten kan je terug alle westerse merken krijgen en zien de straten en gebouwen er erg westers uit. En plots zijn daar terug de andere toeristen. Er is een rechtstreekse bootverbinding met Duitsland, dus zijn er ook veel Duitsers.

Meer dan negentig kilometer heb ik gisteren gefietst in de stromende regen. Mijn kleren waren doorweekt dus ik was heel blij dat ik een bed kon krijgen in een hostel.

Enkele dagen geleden zijn er twee van de vier bouten afgebroken waarmee het bagagerek aan het voorwiel is vastgemaakt. Ik had dat tijdelijk hersteld met enkele nylon binders. Vandaag heeft de plaatselijke fietsenmaker met veel handigheid enkele gaten geboord en het bagagerek degelijk vastgevezen. Dat geeft toch een veiliger gevoel. Want je wil echt niet dat het bagagerek vooraan in het voorwiel terecht komt.

NIEUW! Kaartje route.

In de rechter kolom van de blog vinden jullie nu een link met mijn huidige locatie. OK, ik geef toe dat het niet altijd helemaal actueel is. Maar laat ons zeggen dat het de laatste plaats is waar ik nog eens op internet kon.

En voor iedereen die zich afvraagt hoe mijn fietsroute verder gaat. Bij de links staat een verwijzing naar de R1-europaweg. Daar vind je alle informatie over de fietsroute die ik momenteel volg.

Onderweg in Rusland

Omdat beelden misschien meer zeggen dan woorden. Een foto van het postkantoor en de supermarkt in het gemiddelde Russische dorp.

Kaliningrad

Ik heb vandaag een fietsvrije dag gehad. Mijn eerste ervaringen met Rusland opgedaan, en morgen fiets ik verder richting Sint-Petersburg.

Elblag

Rustdag. Wat een woord als je de luxe hebt om drie maanden lang verlof te nemen.

Maar hoe krijg je een fietsloze dag vol? Het was weeral nodig om kleren en fiets te wassen. Ik begon mezelf een beetje te ruiken als ik aan de kassa van de supermarkt stond en de ketting van de fiets zat vol zwarte smurrie waardoor het schakelen niet meer zo vlot ging. Ook is enkele dagen geleden de benzinefles in mijn fietstas open gegaan waardoor alles in die tas naar benzine stinkt. Deze spullen kunnen nu wat luchten, ook al blijft er wel een stevig luchtje aan zitten. Verder was ik dringend op zoek naar een computer met USB-poort zodat ik de juiste kaarten op mijn GPS kon zetten (ivm gewijzigde route). En het is natuurlijk ook leuk om eens wat langer te kunnen slapen.

De rest van de dag vul ik op met was drogen en lezen. Kortom, een luie dag die snel om is.

Polen bijna uitgefietst

Het lijkt wel alsof ik Polen ben doorgevlogen. Voor ik het goed en wel door heb, sta ik al aan de volgende grens. Mijn eerste indruk is er nog steeds. Er wordt hier heel hard gewerkt om het land op een hoger niveau te krijgen. Je ziet natuurlijk veel bordjes waarop staat dat gebouwen en wegen zijn gerenoveerd met Europese steun. Misschien kan onze Belgische regering, als die er ooit komt, een aanvraag indienen voor het renoveren van de wegen?

Verder proberen zoveel mogelijk Polen om hun dromen waar te maken. Ze bouwen hun droomhuis op de prachtigste plaats, of kopen een heel grote auto of jetski.

De Polen zelf vind ik meestal terughoudend. Ze spreken je zelden spontaan aan. En zeggen zelden goeiedag. Maar eens je hen leert kennen of als je hen zelf aanspreekt, zijn ze heel vriendelijk. Zo werd het probleem van mijn Russische visum onmiddellijk opgelost met een groot glas wodka.

Factor 50

Omdat ik veel vragen krijg in verband met het weer. Ik kan het weer kort samenvatten door te vertellen dat ik aan mijn tweede fles zonnecreme factor 50 ben begonnen.

Natuurlijk heb ik ook al wat regen gehad. Maar meestal `s nachts of `s morgens, en meestal niet langer dan enkele uren. Als de regen dan voorbij is, is het direct terug mooi weer.

Slapen

Omdat ik een fietsroute volg is het erg gemakkelijk om slaapplaats te vinden. Alles staat mooi in de routeboekjes. Soms lukt het niet om een camping te bereiken. Soms is een meertje veel te mooi om er voorbij te rijden en er de nacht niet door te brengen. Ik heb ook al twee keer bij boeren overnacht. Eergisteren bleek er geen camping te zijn waar het boekje dit aangaf. De plaatselijke zeilclub liet mij toen op hun mooie grasveldje staan, direct aan het meer.

R1 tot het einde

Stom, Stom,

Toen ik eergisteren met een Nederlander over mijn reisplannen sprak en vertelde dat ik naar Minsk wilde fietsen, vroeg hij of ik een visum voor Rusland heb. Ik zei `Natuurlijk heb ik een visum voor Rusland`. Waarop hij `Ja, maar is dat dan een visum voor Witrusland?` Ik: `Dat zal toch wel hetzelfde zijn?`

In elk geval heb ik gisteren geleerd dat Witrusland een ander land is dan Rusland. En dat je daar een afzonderlijk visum voor nodig hebt. Dat heb ik niet, en het lijkt te omslachtig om dat nu nog in orde te maken.

De vraag waar ik de laatste dagen mee in mijn gedachten zat was of ik de mooie R1-fietsroute zou blijven volgen. Deze vraag is nu opgelost. Ik zal gewoon de R1 fietroute blijven volgen door Polen, Kalingrad, Lithauwen, Letland, Estland en Rusland.

Polen

Ik ben vanmorgen de Poolse grens overgefietst. Dus een extra land op de teller. Het is wennen aan een taal die ik niet spreek en aan het geld. De Euro wordt hier nog niet gebruikt. Verder is de eerste indruk dat ze heel hard hun best doen om bij Europa te horen. Er wordt hier hard gewerkt. De wegen zijn zeker zo goed als in Duitsland.

Aaaah, ik zit!

Na jaren stoelloos te hebben rondgetrokken, heb ik mezelf wat luxe cadeau gedaan. Ik heb een mini-stoel gekocht. Er gaat nu een hele wereld voor mij open. Ik kan nu lekker relaxen voor de tent, waar ik vroeger moest improviseren om een beetje te kunnen zitten. Wat een formidabele uitvinding.

Tentstation

In Berlijn slaap ik niet in een jeugdherberg of hostel. Ik slaap hier in het Tentstation Berlin. Het is een oud openluchtzwembad dat tijdens de zomer wordt gebruikt als camping. Niet dat het er aan toegaat zoals op een gewone camping. Het voormalige zwembad wordt gebruikt om te skateboarden en te basketballen. Elke avond is er BBQ en feest. En de voormalige omkleedruimtes doen nu dienst als sanitair. Ook is de camping nooit vol en wordt er altijd wel een gaatje gevonden waar een extra tent kan worden gezet. Om naar het toilet te gaan moet je telkens een nieuwe route zoeken tussen alle tentjes. Het lijkt een beetje op de camping van een muziekfestival.

Berlijn

Het is een erg leuke stad om enkele dagen te vertoeven. Vele brede straten waar je goed kan fietsen. Er is hier veel te zien en te bezoeken. Veel te veel voor de enkele dagen die ik hier wil blijven. Een deel van m´n tijd ben ik bezig met de fiets en de kleren eens goed te wassen. Ook wil ik een aantal zaken kopen die ik wellicht moeilijker in Polen en Rusland zal vinden. En het is natuurlijk leuk om eens lekker te gaan eten. Ik weet al dat het moeilijk zal zijn om deze stad achter mij te laten en verder te fietsen.

Berlijn is in zicht

Momenteel zit ik Dessau.

De laatste dagen waren erg zwaar. Heel slechte wegen, soms boswegen met veel modder en constant klimmen en dalen. Gisteren heb ik voor het eerst last gekregen van mijn knie. Ook kreeg ik een soort kramp in mijn linkerbeen waardoor ik vermoedelijk mijn rug heb overbelast. Vandaag was dus een rustdag-op-de-fiets. Weinig kilometers gemaakt.

Onderweg beginnen de dorpen en stadjes te veranderen. Soms merk je nog duidelijk het communistische karakter. Op de meeste plaatsen wordt er hard gewerkt om alles te renoveren, maar sommige achterbuurten zijn nog niet helemaal westers. De wegen zijn dan slecht en er zijn nog ouderwetse woonblokken.

Ik probeer binnen een tweetal dagen in Berlijn te zijn en zal daar wat foto´s op de Blog zetten. En vooral mijn kleren eens te wassen!

Regen, modder, slakken, roofvogels en kersen

De laatste dagen draag ik ongeveer al mijn kleren. Die had ik eigenlijk meegebracht voor de laatste maand van mijn tocht. Maar gelukkig heb ik alle dagen flinke wind mee zodat ik er, ondanks het slechte weer en de klimmetjes op onverharde paden, in slaag om behoorlijke afstanden af te leggen. Ik wil toch voldoende tijd in Rusland kunnen fietsen.

Momenteel volg ik de R1 Europaroute. Deze fietsroute gaat van Callais tot Sint-Petersburg. Na een moeilijke start in Nederland waarbij de route moeilijk was te volgen ondanks GPS en kaart, is dit in Duitsland een prachtige route. Men slaagt er in om de route langs heel kleine wegen te laten gaan zodat je nooit op een grote weg moet fietsen. Ik denk er nu aan om de route verder te volgen door Polen.

Visumproblemen

Het visum dat ik heb gekregen is blijkbaar voor maximaal drie maanden geldig. De mevrouw van de Russische winkel in Deurne, die het visum voor mij vertaalde, had dus gelijk.