Honing

Het is erg moeilijk om foto`s van de mensen te maken. In de oostbloklanden die ik tot hiertoe heb doorgefietst vind ik de mensen erg terughoudend. Ze zeggen nooit goeiedag, kijken je nooit aan, zullen je nooit spontaan aanspreken en zijn niet altijd even behulpzaam. Laat staan dat ze op de foto zouden willen.

Toch blijf ik zo nu en dan proberen om iemand op de foto te krijgen. Zo was ik bezig met een steile beklimming toen ik in de berm een man zag zitten die zelfgemaakte honing verkocht. Hij zat daar gezellig te zingen, want hij had door het dorstige weer al enkele biertjes gedronken. Toen ik de foto van hem had gemaakt, wou hij dat ik een potje honing meenam. Ik haalde mijn portefeuille uit de fietstas want ik vond het normaal dat ik er voor zou betalen, maar hij bleef aandringen dat ik het potje honing gratis zou meenemen. De honing zit nu al enkele dagen in de fietszak. Elke keer als ik het opendoe denk ik aan de leuke ontmoeting.