Ergens midden op de dag begint mijn water op te raken. Ik besluit om water te vragen in een wegrestaurant. De eigenaar zegt dat enkel het flessenwater betrouwbaar is, en geeft me twee flesjes water. Nee, ik mag niet betalen. Hij ziet dat ik met de fiets ben en zegt dat ik moet gaan zitten en er wordt eten gebracht. Er worden boeken getoond met alle fietsers die hier passeerden. Hij vertelt erg enthousiast over alle fietsers die hier langskwamen. Ik beloof een kaartje te sturen als ik al wat verder ben geraakt.
Twee dagen later. Ik ga opnieuw water vragen. Nu aan een plantage. Het blijken avocado's te zijn. Ik krijg een grote zak mee, maar kan deze nauwelijks dragen. Laat staan dat ik ze kan opeten. Ik kies er vier mooie uit. Als ik ze de volgende dagen opeet denk ik terug aan de leuke ontmoeting.
Nog later maak ik een foto van een man die fruit verkoopt. Prompt krijg ik een mandarijntje toegestopt.
1 comment:
De zuid-amerikaanse gastvrijheid, zalig!
Post a Comment